Próbka odniesienia wg prof. Berthold`a

Opis działania i stosowanie

Próbka odniesienia składa się z płaskiego, pozbawionego magnetyzmu szczątkowego, pierścienia ekranującego, w którym jest osadzony cylinder ze stali miękkiej, podzielony na 4 sektory. Sektory te są rozdzielone między sobą materiałem niemagnetycznym, tworząc dwie szczeliny powietrzne, względem siebie prostopadłe. Na cylinder ze stali miękkiej jest nakręcone wieczko, z cienkim, mosiężnym dnem. Kręcąc dnem   wieczka można je zbliżać lub oddalać od cylindra ze stali miękkiej.

Dane techniczne

średnica próbki           :               20 mm

wysokość próbki         :                 5 mm

długość uchwytu         :               95 mm

masa całkowita           :               24 g

Zastosowanie

Magnesowanie prądem przemiennym:
Usunąć nakręcane wieczko. Przy magnesowaniu prądem przemiennym głębokość wnikania wynosi tylko ok. 2mm a więc kontrola działania wgłębnego nie jest istotna.

Magnesowanie prądem stałym:
Nałożyć nakręcane wieczko. Poprzez stopniowe zwiększanie odległości do cylindra ze stali miękkiej jest możliwa kontrola działania wgłębnego

Przebieg kontroli:

Próbkę odniesienia położyć cylindrem  ze stali miękkiej na badany detal.

  • Detal poddać magnesowaniu i polewać go płynem badawczym.
  • W zależności od kierunku pola magnetycznego, przy dostatecznym natężeniu pola magnetycznego, nad jedną ze szczelin pojawi się ślad z zawiesiny magnetycznej.